hinihinuha ang bawat patak sa mala-sutlang balat
sa ulan mo lamang hinahambing
ang mga pagkakaibang
pare-pareho lang naman
sa isang patak na nagdudulot
ng matinding pagdadalamhati
sa mga namumutawing pag-iisip
ngunit gusto mo manatiling
kapiling ang kalangitan
mamarapatin mo na lamang mawala
bago mo maramdaman
ang gaspang ng semento
ang lambot ng tubig
o ang lamig ng isang naiwang lalagyang
tinanggalan ng kasarinlan
kasihan ka nawa ng mga dagat at ilog
na ibinuwis ang buong buhay
sa pagpapakalat ng biyayang
pilit mong sa kahon pinagkakasya
isang kaluluwang walang ginawa
kundi tumitig.
tumigil.
mas mabuti pang
alam ng ulan ang kanyang paroroonan
alam nyang ang dapat sa mga tulad mo
ay inaanod ng kanyang
malakas na kamay
at pinapasukob sa mga silong
na yari sa dugo't pawis
ng mga nagagalak sa patak ng ulan
____________________
30sept2011
~para sa komposisyon ni kuya Panggo Sarreal na mayrrong kaparehong pamagat
~ignorance of the self to the world
-ara.janelle
No comments:
Post a Comment